Konkurs DZA 2025 rozstrzygnięty - nasi reprezentanci nagrodzeni

W finale 8. edycji konkursu Dyplom z Archicadem nasi reprezentanci zdobyli kilka nagród. W kategorii prac magisterskich Martyna Olesik zajęła 3. miejsce, a wyróżnienia zdobyli: Michał Ciebień, Julia Gołębiewska i Agata Wtorkowska. Nagrodę Akademicką zdobyło Stowarzyszenie Akademickie Wydziału Architektury PW.

Martyna Olesik - 3. miejsce w kategorii prac magisterskich

Trzecią nagrodę w kategorii prac magisterskich zdobyła Martyna Olesik za pracę pt. Nowe środki wyrazu w kształtowaniu miejsc pamięci. Muzeum w Sztutowie. Praca powstała pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Anny Wierzbickiej i dr. inż. arch. Piotra Grodeckiego.

Martyna Olesik - fragment pracy dyplomowej

Celem autorki było ukazanie nowych środków wyrazu w kształtowaniu miejsc pamięci. Praca koncentruje się na analizie współczesnych założeń pomnikowych powstałych po II wojnie światowej dotyczących upamiętnienia ofiar tragicznych wydarzeń. Do tego celu zastosowano metodę badawczą polegającą na analizie agendy przykładów architektonicznych miejsc pamięci, które skupiają się na multisensorycznym odbiorze dzieła, wykorzystując do tego strukturę, formę, materiał, elementy kompozycji urbanistycznej, elementy odpowiadające za atmosferę miejsca – światło i cień oraz elementy środowiska naturalnego. Okrucieństwa XX i XXI w. tj. wojny, akty terroru i katastrofy wymagają nowych miejsc pamięci, ponieważ dawne formy straciły moc upamiętniania, nie wyrażają skali ofiar, tragedii wojny i aktów ludobójstwa. Co więcej, nowe miejsca pamięci wymagają multisensorycznego oddziaływania, aby były zauważone przez wymagającego, współczesnego odbiorcę, który uległ przemianom kulturowym i społecznym. Autorka wskazała nowe środki wyrazu, które zapewniają wielowarstwowe doświadczenie emocjonalne, poprzez oddziaływanie zdekonstruowanej struktury, monumentalnej formy, nowych materiałów, zróżnicowanych środowisk, podkreślenie indywidualnej ofiary, multimedialne efekty i wielu innych elementów, które sprawiają że odbiorca aktywnie uczestniczy w procesie upamiętnienia, co umacnia zapamiętanie i chroni przed zapomnieniem.

Uzasadnienie jury: Autorka podejmuje wymagający temat, starając się znaleźć nowe środki wyrazu dla przestrzeni, które niosą ze sobą ciężar historyczny i emocjonalny. Projekt cechuje się wrażliwością, świadomością kontekstu oraz odważnym podejściem formalnym. Zaproponowane rozwiązania architektoniczne są wyważone i przemyślane – nie dominują przekazu, lecz wspierają jego symboliczny charakter. Komisja doceniła spójność koncepcji, umiejętność tworzenia atmosfery oraz próbę znalezienia nowego języka narracji w architekturze pamięci.

Michał Ciebień - wyróżnienie

Wyróżnienie zdobył Michał Ciebień za pracę magisterską pt. Poczucie pustki w dobie globalizacji. Projekt świątyni ponadwyznaniowej jako połączenie dwóch brzegów Wisły w Warszawie – architektoniczna odpowiedź na duchowe potrzeby współczesnego człowieka. Praca powstała pod kierunkiem dr. hab. inż. arch. Radosława Achramowicza, prof. uczelni i dr. inż. arch. Pawła Grodzickiego.

Michał Ciebień - fragment pracy dyplomowej

Globalizacja, przyspieszona w XXI wieku przez rozwój technologii, komunikacji i gospodarki rynkowej, doprowadziła do przenikania się kultur, idei i wartości. Człowiek w świecie globalnym staje się obywatelem świata, lecz jednocześnie doświadcza utraty zakorzenienia w określonym systemie wartości i wierzeń. Wraz z globalizacją przychodzi sekularyzacja – systematyczne odsuwanie religii na margines życia społecznego i politycznego. W wielu społeczeństwach religia traci na znaczeniu jako fundament moralny i organizacyjny, ustępując miejsca racjonalizmowi, nauce oraz nowym formom światopoglądowym. W konsekwencji sekularyzacji i postępującej urbanizacji zanikają przestrzenie przeznaczone na przeżywanie sacrum. Świątynie są przekształcane w muzea, galerie sztuki lub obiekty komercyjne. Zanika także sacrum obecne w przestrzeni codziennej. Jednocześnie człowiek nie przestaje odczuwać potrzeby duchowości, a wręcz przeciwnie – poszukuje jej w nowych formach. Pomimo poszukiwań i eksperymentowania z nowymi formami duchowości, pojawia się problem braku fizycznej i społecznej przestrzeni na ich przeżywanie. Wychodząc naprzeciw tym problemom stworzono projekt świątyni ponadwyznaniowej, która w szerszy i bardziej uniwersalny sposób odpowie na potrzeby współczesnego człowieka, niezależnie od przekonań religijnych czy filozoficznych odwiedzających. Koncepcja ta nie stoi w sprzeczności z tradycyjnym pojmowaniem świątyń, lecz rozszerza ich funkcję, czyniąc je miejscami otwartymi dla wszystkich, zarówno dla wyznawców różnych religii, jak i dla osób poszukujących duchowego wymiaru poza ramami ustalonych doktryn. Obiekt pełni funkcję przestrzeni sprzyjającej nawiązywaniu relacji – stanowi otwarte pole dla kontaktów społecznych i międzyludzkiego dialogu. Jednocześnie oferuje azyl ciszy i spokoju, miejsce, w którym każdy może zatrzymać się na chwilę refleksji, zanurzyć w kontemplacji i odnaleźć wewnętrzną harmonię.

Uzasadnienie jury: Autor projektu podejmuje próbę odpowiedzi na paradoks współczesności – mimo postępującej laicyzacji potrzeby duchowe człowieka nie znikają. Proponując świątynię ponadwyznaniową, jako symboliczne połączenie dwóch brzegów Wisły, autor tworzy przestrzeń dla nowych form duchowości, które mogą się dopiero kształtować. Projekt kreuje dominantę przestrzenną oraz mentalną – miejsce ważne zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Komisja docenia głębię ideową, wrażliwość na kontekst oraz spójność koncepcji.

Julia Gołębiewska - wyróżnienie

Wyróżnienie w tej samej kategorii otrzymała Julia Gołębiewska za pracę pt. Eksurbanizacja małych miast - geneza i metody zapobiegające. Koncepcja programowo-przestrzenna restrukturyzacji przedmieść Węgrowa. Powstała pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Małgorzaty Mireckiej.

Julia Gołębiewska - fragment pracy dyplomowej

Praca porusza problematykę eksurbanizacji i jej wpływu na małe miasta. Składa się z trzech części: badawczej, analitycznej i projektowej. W części badawczej definiuje się zjawisko eksurbanizacji, analizuje jego specyfikę w Polsce oraz w małych miastach, zwracając uwagę na metody pomiaru rozlewania się miast i narzędzia przeciwdziałające temu zjawisku. Podsumowuje ją studium dobrych praktyk. Część analityczna obejmuje badania oraz analizy przestrzenne Węgrowa, z uwzględnieniem historii rozwoju miasta, demografii, struktury zabudowy, transportu oraz analiz terenów zielonych i chronionych. Kończy się wnioskami projektowymi, które zostają rozwinięte w ostatniej części pracy. Jest w niej opisany projekt w trzech wymiarach: wizji i strategii rozwoju całego miasta, przekształceń przestrzennych w dwóch wybranych rejonach Węgrowa z uszczegółowieniem jednego z nich.

Uzasadnienie jury: Praca wyróżnia się pomysłową i spójną grafiką, która efektywnie wspiera prezentację koncepcji restrukturyzacji przedmieść Węgrowa w kontekście problematyki eksurbanizacji małych miast. Wizualizacje czytelnie przedstawiają genezę zjawiska oraz proponowane metody przeciwdziałania, co znacząco wzbogaca przekaz merytoryczny projektu. Komisja docenia klarowność i estetykę graficzną jako ważny element komunikacji idei.

Agata Wtorkowska - wyróżnienie

Wyróżniona została również praca Agaty Wtorkowskiej pt. Ponowne wykorzystanie materiałów i elementów architektonicznych. Centrum edukacji cyrkularnej w dawnej fabryce domów Stare Świdry w Warszawie. Promotorem pracy była prof. dr hab. inż. arch. Elżbieta Ryńska.

Agata Wtorkowska - fragment pracy dyplomowej

Autorka analizuje i ocenia możliwości ponownego wykorzystania materiałów i elementów architektonicznych w sposób zarówno materialny, jak i niematerialny. Dokonuje przeglądu wiedzy dotyczącej ekonomii cyrkularnej, z uwzględnieniem analizy jej możliwości i zagrożeń. Porusza też tematy niematerialnej ingerencji w postrzeganie i wartościowanie elementów materialnych, wpływu estetyki na długotrwałość wykorzystania obiektów, roli nieużytków jako przestrzeni umożliwiających samoistne powstawanie miejsc pełnych potencjału, a także relację między prawem autorskim a rzeczywistym stanem obiektów budowlanych. Przedstawia również potencjał i zagrożenia ponownego wykorzystania materiałów. W części projektowej przedstawia koncepcję Centrum Edukacji Cyrkularnej - projekt zlokalizowany na terenie dawnej Fabryki Domów w Warszawie łączy historię miejsca z nowoczesnymi metodami edukacji i ze zrównoważonym rozwojem. Adaptacja postindustrialnych obiektów podkreśla wartość ponownego użycia i integracji przeszłości z przyszłością. Centrum oferuje różnorodne formy edukacyjne, w tym warsztaty i ekspozycje, wspierane przez przestrzenie dla centrum psychologicznego i kadry naukowej. Projekt rozwija również elementy miastotwórcze poprzez społeczne i funkcjonalne przestrzenie, w tym obszerne magazyny i punkty napraw, promujące upcycling i obieg materiałów w skali lokalnej i miasta. Całość stanowi wielofunkcyjną przestrzeń publiczną, która uzupełnia dzielnicę o miejsce społecznie otwarte, demonstrując praktyczne zastosowanie ekonomii cyrkularnej oraz znaczenie adaptacji dziedzictwa kulturowego dla zrównoważonego rozwoju. Praca podkreśla znaczenie edukacji i wsparcia psychologicznego w promowaniu ekonomii cyrkularnej oraz adaptacji istniejących obiektów. Poprzez analizę architektury cyrkularnej, edukacji o zrównoważonym rozwoju oraz ponownego użycia, wskazana zostaje konieczność integracji tych aspektów w procesie projektowania, aby wspierać zrównoważony rozwój i odpowiedzialne gospodarowanie zasobami.

Uzasadnienie jury: Praca wyróżnia się zaangażowaniem i starannością w podejściu do tematu ponownego wykorzystania materiałów oraz adaptacji istniejącego budynku. Projekt podejmuje ważne zagadnienie gospodarki cyrkularnej, wykorzystując dawną fabrykę domów jako przestrzeń nowoczesnego centrum edukacyjnego. Widać duży nakład pracy oraz świadome użycie istniejących materiałów, co podkreśla ekologiczne i społeczne wartości projektu. Praca zasługuje na wyróżnienie za konsekwentne podejście do zrównoważonej architektury i rewitalizacji przestrzeni.

Nagroda Akademicka dla SA WAPW

Podczas uroczystego finału wręczone zostały także nagrody Akademickie. Wyróżniono w ten sposób trzy inicjatywy studenckie, które w szczególny sposób przyczyniły się do rozwoju środowiska architektonicznego i popularyzacji narzędzi cyfrowych. W gronie nagrodzonych jest Stowarzyszenie Akademickie Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Organizację nagrodzono za szczególne zasługi dla społeczności studenckiej, aktywną postawę organizacyjną oraz zaangażowanie w rozwój młodego pokolenia architektek i architektów.

SA WAPW to organizacja pozarządowa skupiająca swoje działania wokół edukacji architektonicznej, integracji środowiska architektonicznego, ale również wokół kultury, sztuki i muzyki. Jego misją jest popularyzacja wiedzy o architekturze i historii Warszawy i całego kraju, a także zachęcanie do interdyscyplinarnej dyskusji nad ich przyszłością. Zrzesza zarówno ludzi zainteresowanych architekturą, ale również tych, którzy cenią kolektywne działanie, twórczość, ludzi chcących zmieniać otaczający nas świat.