Nagrody za prace o kosmosie

W czwartej edycji konkursu o Nagrodę Prezesa Polskiej Agencji Kosmicznej doceniono dwie prace dyplomowe zrealizowane na Politechnice Warszawskiej.

Nagrodę I stopnia otrzymał Artur Łukasik, autor pracy magisterskiej „Analiza efektywności działania żagla deorbitacyjnego satelity PW-Sat2 na podstawie danych eksperymentalnych z misji”. Promotorem pracy była dr hab. inż. Elżbieta Jarzębowska, prof. uczelni.

Absolwent Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW był wicekoordynatorem PW-Sata2 – drugiego studenckiego satelity, który powstał na naszej Politechnice. W swojej pracy dyplomowej przeprowadził analizę efektywności żagla deorbitacyjnego jako podsystemu służącego spełnieniu regulacji dotyczących śmieci kosmicznych w ujęciu systemowym. Omówił m.in. wady i zalety żagla pod względem masy, objętości, niezawodności, poboru mocy, wpływu na inne podsystemy czy aspektów operacyjnych. Sprawdził też prawdopodobieństwo kolizji na orbicie w czasie trwania całej misji PW-Sata2 i po otwarciu żagla. W wyniku tych badań zaproponował, żeby to redukcja prawdopodobieństwa kolizji (a nie czasu życia orbity) była wyznacznikiem dobrych praktyk dla misji używających żagli deorbitacyjnych lub podobnych struktur. Z wykonanych analiz wynika także, że żagiel jest rozsądną alternatywę do manewrów opóźnionej deorbitacji nawet dla misji, które już mają silniki.

Spośród prac licencjackich i inżynierskich w konkursie doceniono dyplom Grzegorza Peli, który otrzymał nagrodę III stopnia. Swoją pracę inżynierską „Projekt dyszy aerospike do silnika rakietowego na stały materiał pędny” zrealizował na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW pod kierunkiem dr. hab. inż. Jana Kindrackiego, prof. uczelni.

Nasz student przedstawił w pracy pełny proces projektowania dyszy – od sformułowania wymagań ze względu na pełnione funkcje oraz więzy od układu, którego jest częścią, przez obliczenia, symulacje i analizy uwzględniające ekstremalne i nietypowe warunki pracy, z jakimi projektowany układ będzie się mierzył, aż po szczegóły montażowe i eksploatacyjne wymagane przez rzeczywisty układ dyszowy. Porównał też gotowy produkt ze standardowym rozwiązaniem dyszy stożkowej de Lavala o konstrukcji na bazie tekstolitu i wkładki grafitowej. Zaprojektowane rozwiązanie stanowi możliwą drogę rozwoju dla silnika sterowanej aerodynamicznie rakiety FOK – konstrukcji należącej do Studenckiego Koła Astronautycznego.

Pełne wyniki konkursu są dostępne na stronie Polskiej Agencji Kosmicznej