Drugie miejsce studentów PW w konkursie Nowe Tytonie

Znamy wyniki konkursu Nowe Tytonie, którego celem było opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej dla terenu dawnych Lubelskich Zakładów Tytoniowych i ich otoczenia. Drugie miejsce w rywalizacji zajęli Antoni Soszyński i Michał Skowroński z Politechniki Warszawskiej.

Konkurs miał na celu wskazanie pożądanych kierunków przekształceń tej przestrzeni, by nadać jej nową funkcję. Jego organizatorami były Lubelskie Zakłady Tytoniowe we współpracy z Wydziałem Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej.

Projekt łączy modernistyczny układ urbanistyczny z organiczną przestrzenią między budynkami, tworząc harmonijną całość. Biofiliczne doznania użytkownika wspiera miękka geometria, wprowadzając atmosferę relaksu i porządku. Woonerf umożliwia bezkolizyjne współdziałanie pieszych, rowerzystów i samochodów, z przestrzeniami dla postoju tymczasowego i dostaw.

Projektowana przestrzeń została podzielona na 5 stref użytkowych: strefę relaksu, strefę usługową, strefę gastronomiczną, park artystyczny oraz plac wielofunkcyjny. Wszystkie te przestrzenie przenikają się między sobą jednak każda z nich ma charakterystyczne dla siebie przeznaczenie funkcjonalne. Pozwala to na zachowanie wielofunkcyjności projektowanej przestrzeni i dostosowanie jej w zależności od potrzeb.

Ideą parku artystycznego jest wpłynięcie na emocje użytkownika. Ścieżki oraz punkty wystawiennicze bazują na balansie między przenikającą je naturą a surowością ukazanej sztuki. Zróżnicowania terenowe są przeprowadzane w sposób miękki tak, aby użytkownik bezproblemowo balansował po terenie inwestycji, nie odczuwając podziałów między nimi czy też wszelkiego rodzaju barier przestrzennych. Mimo formalnego podziału na strefy każda z przestrzeni utożsamia się z innymi i ze sobą współgra na zasadzie wzajemnego szacunku.

Centralnym punktem jest Plac Tytoniowy, pełniący funkcję wielofunkcyjną, otoczony zielenią, fontanną i pawilonem – rozszerzeniem dawnej remizy strażackiej przekształconej w kawiarnię. Strefa relaksu kontynuuje ideę woonerfu, oferując miejsca wypoczynku wśród zieleni i ograniczoną interakcję z ruchem pojazdów. Dana przestrzeń ma charakter wielofunkcyjny i może być dostosowywana względem potrzeb funkcjonalnych. Może wykorzystywać ją pod przestrzeń gastronomiczną, koncerty, kina plenerowe, wystawy, okolicznościowe wydarzenia itd.

Park artystyczny, dostępny z różnych stron, oferuje ścieżki przeplatane punktami wystawienniczymi oraz miejscami do siedzenia. Strefa gastronomiczna z plenerowymi kontenerami integruje się z otoczeniem, a miejsca postojowe, dostawcze i dla rowerów rozmieszczono w sposób niwelujący bariery przestrzenne. Woda, zieleń i oświetlenie pełnią rolę integratora przestrzeni, a sztuka wzbogaca jej funkcje, tworząc jedność architektury i natury.

Obszar projektowy z założenia ma integrować się z otaczającymi go przestrzeniami. Jednocześnie przedstawiona została propozycja jak w dalszych etapach można wkomponowywać rozwiązania w reszcie obszaru całego kompleksu. Projektowane założenie zostało ukształtowane w taki sposób, aby w mogło naturalnie „rozlać” się na otaczające je tereny, a w szczególności na resztę kompleksu. Obszar projektowy ma na calu zachęcać i zapraszać zewnętrznych użytkowników do eksplorowania przestrzeni i ingerowania w nią. Całość może jedynie funkcjonować w założeniu, że mieszkańcy miasta będą spływać z różnych stron i dopełniać miejsce, a w zasadzie stanowić trzon zaprojektowanej przestrzeni.