Coraz bliżej końca prac nad satelitą PW-Sat3

Na początek 2024 roku planowany jest start trzeciego studenckiego satelity z Politechniki Warszawskiej. Główną misją PW-Sata3 będzie sprawdzenie napędu, dzięki któremu urządzenie szybciej spłonie w atmosferze, ograniczając zaśmiecenie przestrzeni kosmicznej.  

PW-Sat3 kontynuuje zadania, które towarzyszyły dwóm poprzednim satelitom z PW. Chodzi o walkę z tzw. kosmicznymi śmieciami – pozostałościami obiektów, które znalazły się na orbicie okołoziemskiej w wyniku działalności człowieka i zalegają tam często przez wiele lat. Zagraża to m.in. aktywnym satelitom oraz astronautom.  

– Dążymy do tego, aby przyspieszyć deorbitację satelity, czyli jak najbardziej skrócić czas jego przebywania na orbicie, aby nie zaśmiecać jej, kiedy już satelita nie będzie potrzebny – mówi koordynatorka projektu Magdalena Mącik.  

PW-Sat (wystrzelony na orbitę w 2012 roku) był wyposażony w ogon deorbitacyjny, a PW-Sat2 (jego misja rozpoczęła się w 2018 roku) – specjalny żagiel. Tym razem zespół ze Studenckiego Koła Astronautycznego działającego przy Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW do szybkiej deorbitacji chce wykorzystać napęd, dzięki któremu będzie można wykonać kilka manewrów na orbicie. 

– Jeżeli wszystkie eksperymenty poboczne zostaną wykonane, to na końcu nastąpi deorbitacja, czyli resztę paliwa zużyjemy na to, aby obniżyć orbitę i aby satelita mógł jak najszybciej spłonąć w atmosferze – wyjaśnia Magdalena Mącik.  

Nasi studenci w PW-Sacie 3 wykorzystują autorski napęd typu warm gas na butan, który umożliwi wykonanie manewrów podtrzymania orbity, a na końcu deorbitacji. To nowość, bo żaden dotychczasowy polski satelita nie miał zaprojektowanego od podstaw własnego napędu.  

– Napędem będziemy mogli sterować, wysyłając poszczególne komendy w odpowiedniej chwili – wyjaśnia Magdalena Mącik. – Będziemy sterować orientacją satelity w przestrzeni. Piszemy do tego nasze własne algorytmy. Tego nie miały dwa poprzednie satelity PW-Sat.

Na pokładzie PW-Sat3 znajdą się także kamera do wykonania zdjęć Ziemi oraz czujnik horyzontu, który pozwoli na określenie orientacji przestrzennej satelity z dużą dokładnością. Sam satelita  

Trzeci satelita będzie większy od poprzednich studenckich konstrukcji z PW – jego wymiary to 10x10x30 cm. 

– Obecnie jesteśmy na etapie testów środowiskowych i wytrzymałościowych satelity, a dokładnie jego modelu strukturalno-termicznego – wyjaśnia koordynatorka projektu. – To jeszcze nie jest finalna wersja, ale jedna z końcowych. 

Obecnie w projekt zaangażowanych jest ok. 25 osób z różnych Wydziałów PW. 

– Aktualnie naszym największym wyzwaniem jest pozyskanie finansowania na zakup wszystkich niezbędnych elementów satelity oraz na pokrycie kosztów związanych z wyniesieniem go na orbitę – mówi Magdalena Mącik.  

Więcej informacji o projekcie na stronie www, Facebooku i Instagramie.

Źródło: naukawpolsce.pl oraz informacje własne