Tę datę uznaje się za powstanie szkolnictwa technicznego w Warszawie i za początki Politechniki Warszawskiej.

„Ojcem” – inspiratorem i inicjatorem powołania Szkoły był Stanisław Staszic. Jej Dyrektorem został zaś Kajetan Garbiński. 

Na pierwszy rok studiów przyjęto 44 studentów. 

Nauka odbywała się na dwuletnich kursach wprowadzających, a następnie na również dwuletnich kursach wyższych. Kursy niższe podzielone zostały na klasę I i klasę II, odpowiadając mniej więcej poziomowi szkół średnich. Kursy wyższe koncentrowały się na teoretycznych naukach matematyczno-przyrodniczych i zostały podzielone na cztery wydziały: Inżynierii Cywilnej, Chemiczny, Mechaniczny i Handlowy.

Plany na rozwój Szkoły były bardzo ambitne, ale nie mogły zostać zrealizowane. W wyniku represji po powstaniu listopadowym, w 1831 roku, Szkoła została zamknięta.