Zmarł prof. Władysław Findeisen, Rektor PW w latach 1981–1985

Z ogromnym smutkiem i żalem informujemy, że nie żyje prof. Władysław Findeisen – specjalista od automatyki i sterowania, ceniony nauczyciel akademicki, wielki patriota. W 1981 roku został Rektorem Politechniki Warszawskiej w pierwszych po wieloletniej przerwie wolnych wyborach władz uczelni. Miał 97 lat.

Prof. Władysław Findeisen urodził się 28 stycznia 1926 w Poznaniu. Szkołę powszechną ukończył Warszawie. Podczas okupacji kontynuował naukę w ramach tajnego nauczania w Liceum im. Stanisława Staszica. W maju 1944 roku zdał maturę, a potem wstąpił do Armii Krajowej. Wziął udział w Powstaniu Warszawskim – uczestniczył w walkach w Śródmieściu i na Mokotowie. Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego w Niemczech. Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w grudniu 1949 roku. W 1954 roku obronił doktorat, w 1957 roku został docentem, w 1962 roku – profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 – profesorem zwyczajnym.

Jeszcze jako adiunkt zorganizował na Wydziale Łączności Katedrę Automatyki i Telemechaniki, którą kierował od 1955 roku. Katedra została przekształcona w 1971 roku w Instytut Automatyki – prof. Findeisen kierował nim do 1981 roku.

11 kwietnia 1981 roku profesor został wybrany na Rektora Politechniki Warszawskiej. Były to pierwsze po wieloletniej przerwie wolne wybory władz uczelni. Kadencja przypadła na trudny czas dla Polski i środowisk akademickich. Rektor Findeisen odegrał istotną rolę w zażegnywaniu konfliktów związanych ze strajkami studenckimi jesienią 1981 roku, a następnie przeprowadził naszą Uczelnię przez okres stanu wojennego. W 1985 r., z powodów politycznych, został odwołany ze stanowiska przez Ministra Szkolnictwa Wyższego.

W późniejszych latach prof. Findeisen był przewodniczącym Prymasowskiej Rady Społecznej (1986–1990), członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie (1988–1990), uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu (1989), a w latach 1989–93 senatorem. W latach 1991–2009 był prezesem reaktywowanej Kasy im. Józefa Mianowskiego. Przyczynił się do rozwinięcia programu stypendiów na staże w Polsce dla naukowców z zagranicy, zwłaszcza z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Prof. Władysław Findeisen został odznaczony Orderem Orła Białego, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Medalem „Zasłużonemu dla Kościoła i Narodu”. W 2020 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Stołecznego Warszawy.

W swojej działalności naukowej początkowo zajmował się teorią i techniką regulacji automatycznej, a od początku lat 70. – wielopoziomowymi i wielowarstwowymi układami sterowania. Wraz z zespołem rozwinął teorię sterowania hierarchicznego w stanach ustalonych, mającą m.in. znaczenie dla systemów sterowania procesami technologicznymi przemysłu chemicznego i pokrewnych. Był autorem lub współautorem około 80 artykułów naukowych oraz 6 książek, promotorem 37 doktorów. Otrzymał cztery doktoraty honoris causa: City University w Londynie (1984), Politechniki Warszawskiej (1996), Politechniki Gdańskiej (1997) i Technische Universität Ilmenau (1998).

Prof. Findeisen był wielkim przyjacielem i wspaniałym ambasadorem Politechniki Warszawskiej, autorytetem i uosobieniem najważniejszych uniwersyteckich wartości. W naszej pamięci pozostaną jego odwaga, mądrość i życzliwość.

Prof. Findeisen często odwiedzał naszą Uczelnię. W 2016 roku, po uroczystym posiedzeniu Senatu PW z okazji Dnia Politechniki Warszawskiej, poprosiliśmy go o złożenie życzeń z okazji Międzynarodowego Dnia Studenta. Przypominamy tamte słowa. Nic nie straciły na aktualności.

Msza święta żałobna zostanie odprawiona 14 marca 2023 roku o godz. 13.30 w Parafii Najświętszego Zbawiciela w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 37.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się ok. godz. 15.30 na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej 54/56/58.