Zambijski obóz dla uchodźców oczami naszych studentek

Studentki Wydziału Architektury PW zaprojektowały Centrum Zrównoważonego Rozwoju w obozie dla uchodźców Mayukwayuukwa w Zambii. Praca zespołu znalazła się w finale Międzynarodowego Humanitarnego Konkursu Architektonicznego.

W  Zambii przebywa łącznie około 105 tys. uchodźców. Celem konkursu zorganizowanego przez platformę Archstorming było zaprojektowanie nowego Centrum Zrównoważonego Rozwoju w obozie Mayukwayuukwa. Uczestnicy mieli wykorzystać lokalne i zrównoważone materiały oraz techniki, które uchodźcy mogliby odtworzyć podczas budowy własnych domów.

Do konkursu swoją pracę zgłosiły: Klaudia Płachetko, Karolina Michalak, Zuzanna Nowakowska i Magdalena Stefaniuk. Projekt studentek Wydziału Architektury PW powstał na planie koła, skupiając się na stworzeniu wewnętrznego zielonego dziedzińca, otwartego na zielony sad. W trosce o lokalną roślinność, w tym drzewostan, zabudowę zlokalizowano w taki sposób, aby w jak najmniejszym stopniu ingerować w lokalne środowisko i zachować jak najwięcej istniejącej zieleni.

– Sercem obiektu jest kuchnia zlokalizowana w centrum. Stanowi połączenie pomiędzy strefą prywatną i dydaktyczną – mówią autorki projektu.

W części północnej znajdują się trzy domy dla wolontariuszy i pracowników placówki. Pierwszy budynek na południe to już istniejący obiekt, rozbudowany o część łazienkową i przystosowany do nowych funkcji edukacyjnych.

– W dalszej części znajdują się dwa budynki dydaktyczne, które zostały zaprojektowane z myślą o elastycznym prowadzeniu zajęć. W większym zastosowano ruchome ścianki działowe, dzięki którym możliwe jest prowadzenie lekcji dla większych grup – wyjaśniają nasze studentki.

Bezpośrednio za nimi znajduje się główne wejście do kompleksu, oddzielające ostatni budynek, czyli biuro.

W projekcie przewidziano miejsce na sad i hodowlę zwierząt. Dodatkowo tuż przy kuchni znajdują się okrągłe ogródki do uprawy drobnych roślin.

– Projekt wykorzystuje lokalne materiały i kieruje się prostotą wykonania. Ściany wykonane są z cegieł zrobionych na miejscu przez wolontariuszy. Główna konstrukcja budynku wykonana jest z drewnianych wiązarów – wyliczają autorki projektu.

Aby zachować ciągłą wymianę powietrza w drzwiach i oknach zastosowano system ruchomych żaluzji. Dodatkowo na suficie podwieszono membranę, zapewniającą odpowiednią izolację termiczną i ochronę przed insektami.

Ze względu na występujące braki wody kompleks został wyposażony w system zbierania wody deszczowej. Na wewnętrznym dziedzińcu zbiorniki wodne umieszczono poniżej poziomu gruntu, bezpośrednio przy najważniejszych budynkach zespołu.

Na dachach umieszczono panele słoneczne, aby zapewnić dostęp do energii elektrycznej.