Łubin jest jedną z powszechnie uprawianych na całym świecie roślin strączkowych, głównie z powodu zdolności wiązania azotu z powietrza. Jednak ze względu na obecność gorzkich i toksycznych alkaloidów, wykorzystanie nasion łubinu do celów spożywczych jest ograniczone, dlatego poszukuje się ich alternatywnych zastosowań. W pracy opisano badania aktywności powierzchniowej wodnych ekstraktów 4 odmian łubinu, uzyskując wartości napięcia powierzchniowego (γeq) w zakresie 44,9–46,4 mN/m. Moduł elastyczności powierzchniowej (E') zaadsorbowanych warstw oraz zdolność do pienienia (FC) również wykazywały zbliżone wartości dla wszystkich 4 odmian (E'∼30 mN/m, FC∼100%). W kolejnych etapach zbadano wpływ odtłuszczania przed ekstrakcją prowadzoną w środowisku zasadowym (pH 8.5) i stwierdzono, że istotnie zależy on od użytego rozpuszczalnika – heksan i dichlorometan zwiększały wydajność ekstrakcji białka, natomiast etanol ją obniżał. Wpływ odtłuszczania na wartość napięcia powierzchniowego również zależał od rodzaju rozpuszczalnika - mógł być korzystny (dla heksanu i etanolu) lub nie (dla dichlorometanu). Ogólnie odtłuszczanie poprawiało parametry reologiczne warstw powierzchniowych oraz właściwości pieniące. Z kolei frakcjonowanie ekstraktów uzyskanych przy pH 8.5 z nasion odtłuszczonych heksanem nie powodowało istotnej poprawy parametrów aktywności powierzchniowej. Pewną poprawę w porównaniu do ekstraktów niefrakcjonowanych zaobserwowano jedynie dla ekstraktów z nasion nieodtłuszczonych. Izotermy napięcia powierzchniowego oraz modułów reologii powierzchniowej i zdolności pianotwórczych potwierdzają surfaktantopodobne właściwości ekstraktów z nasion łubinu.