Artykuł przedstawia porównanie wydajności procesu parowego reformingu metanu w różnych warunkach i przy różnych skalach. Najpierw przeprowadzono analizę bibliometryczną publikacji dotyczących parowego reformingu metanu, na podstawie której opracowano przegląd literatury obejmujący najpopularniejsze zagadnienia (o największej liczbie odczytów i cytowań). Ważnym kryterium wyboru omawianych tematów było to, aby dotyczyły aktualnych, a nie historycznych kierunków badań. Na tej podstawie przegląd podzielono na reforming niekatalityczny i katalityczny, a w części poświęconej reformingowi katalitycznemu uwzględniono również przegląd stosowanych katalizatorów oraz zakres ich zastosowań (pod względem ciśnienia i temperatury pracy, składu paliwa itp.). Kolejnego podziału dokonano według skali realizacji procesu: laboratoryjnej, technicznej i przemysłowej. W artykule opisano metody pokrywania zapotrzebowania na energię do procesu reformingu parowego oraz sposoby oczyszczania otrzymanego gazu syntezowego, aby zwiększyć udział wodoru. Przedstawione w artykule instalacje do reformingu parowego zestawiono pod kątem warunków zachodzenia reakcji, rodzaju użytego katalizatora (lub jego braku), stosunku pary do węgla (s/c), wielkości instalacji, procentowej konwersji metanu oraz lokalizacji instalacji. Ponieważ parowy reforming metanu jest bardzo szerokim zagadnieniem, artykuł syntetyzuje najważniejsze kwestie i wskazuje nadchodzące możliwości rozwoju nowych technologii.