W niniejszym artykule przedstawiamy model patosu, opisujemy jego operacjonalizację oraz demonstrujemy jego użyteczność poprzez analizę argumentacji w języku naturalnym. Rozumiemy patos jako proces perswazyjny oparty na interakcji, w którym mówcy stosują odwołania do emocji, a publiczność doświadcza emocjonalnych reakcji.

Analizujemy dwie strategie takich odwołań w debatach przedwyborczych:

• Schematy argumentacyjne oparte na patosie – bazujące na taksonomii zaproponowanej przez Waltona i in. (Argumentation schemes, Cambridge University Press, Cambridge, 2008).
• Język wywołujący emocje – oparty na psychologicznych leksykonach słów emocjonalnych (Wierzba w Behav Res Methods 54:2146–2161, 2021).

Aby dopasować odwołania do potencjalnych reakcji, zbieramy w czasie rzeczywistym reakcje użytkowników mediów społecznościowych na debaty i stosujemy analizę sentymentu (Alswaidan i Menai w Knowl Inf Syst 62:2937–2987, 2020), aby obserwować emocje wyrażane w języku.

Wyniki wskazują na znaczenie analizy patosu we współczesnym dyskursie: mówcy w debatach politycznych odwołują się do emocji w większości swoich argumentów, a publiczność w mediach społecznościowych reaguje na te odwołania, używając języka wyrażającego emocje. Nasze badania pokazują, że patos jest powszechną strategią w argumentacji w języku naturalnym, która może być analizowana przy wsparciu metod obliczeniowych.