W naszej galaktyce lekkie antynukleony składające się z antyprotonów i antyneutronów mogą być produkowane w wyniku zderzeń wysokoenergetycznych promieni kosmicznych z ośrodkiem międzygwiazdowym lub mogą także pochodzić z annihiliacji cząstek ciemnej materii, które jeszcze nie zostały odkryte. Jedynym sposobem na precyzyjne wytworzenie i zbadanie antynukleonów na Ziemi jest stworzenie ich w akceleratorach cząstek o wysokich energiach. Chociaż właściwości elementarnych antycząstek zostały dokładnie zbadane, wiedza na temat oddziaływania lekkich antynukleonów z materią jest ograniczona. W artykule określamy prawdopodobieństwo zanikania ³He ¯, gdy napotyka on na cząstki materii i ulega annihilacji lub dezintegracji w detektorze ALICE przy Wielkim Zderzaczu Hadronów. Wydobywamy przekroje przekształcenia nieelastycznego, które są następnie używane jako dane wejściowe do obliczeń przezroczystości naszej Galaktyki dla propagacji ³He ¯ pochodzących z annihiliacji ciemnej materii i zderzeń promieni kosmicznych w międzygwiazdowym ośrodku. Dla konkretnej struktury ciemnej materii szacujemy przezroczystość na poziomie około 50%, podczas gdy waha się ona od 25% do 90% wraz z rosnącym impulsem ³He ¯ dla źródeł promieniowania kosmicznego. Wyniki wskazują, że jądra ³He ¯ mogą podróżować na duże odległości w Galaktyce i mogą być wykorzystywane do badania zjawisk zderzeń promieni kosmicznych oraz annihilacji ciemnej materii.