Przedstawiono syntezę i charakterystykę dwóch fluorowanych kwasów oksoniowych opartych na silnie elektronoakceptorowym rdzeniu 3,6-diaza-9-hydroksy-9-borafluorenu, charakteryzujących się dużą stabilnością hydrolityczną. Otrzymane związki boracykliczne posłużyły jako prekursory fluorescencyjnych czterokoordynacyjnych kompleksów typu spiro z ligandami chelatującymi (O,N), które wykazują specyficzne właściwości fotofizyczne, takie jak opóźniona emisja, emisja światła białego w fazie stałej i aktywność fotokatalityczna w reakcjach utleniania za pośrednictwem tlenu singletowego.