Kapilarna fluorymetria może być obiecującą alternatywą dla metod wykorzystujących kuwety, umożliwiając pomiary przy użyciu niewielkich objętości próbek, jednocześnie zmniejszając zużycie analizowanego materiału oraz ilość generowanych odpadów. W niniejszej pracy, wykorzystując białko zielonej fluorescencji (GFP) jako analit, porównano wydajność trzech typów szklanych systemów pomiarowych opartych na: włóknach antyrezonansowych, kapilarach oraz standardowych kuwetach.

Spośród badanych systemów, w ocenie objętości analitu oraz intensywności fluorescencji, kapilara mieszcząca 2,9 μL została uznana za optymalny wybór. Układ pomiarowy oparty na kapilarze został dodatkowo zoptymalizowany pod kątem zwiększenia czułości pomiaru poprzez dostosowanie pozycji wiązki lasera wzbudzającej fluorescencję oraz optymalizację kształtu kapilary. Dzięki tym ulepszeniom, uzyskano znaczącą redukcję objętości próbki o 85% w porównaniu do wcześniejszych badań wykorzystujących kapilarną fluorymetrię, co podkreśla istotny wkład tej metody w oszczędność materiałów.

Opracowany system umożliwił uzyskanie dla GFP granicy detekcji na poziomie 26 μg/mL (1,01 nM) oraz rozdzielczości wynoszącej 3,5 μg/mL. Dzięki niskim kosztom oraz możliwości ponownego użycia, kapilarna fluorymetria stanowi atrakcyjną alternatywę dla tradycyjnej fluorymetrii opartej na kuwetach, oferując możliwość analizy małych objętościach.