Widma pędu poprzecznego (pT) i parametry koalescencji B2 (anty)deuteronów mierzono po raz pierwszy w zderzeniach p-p przy s=13 TeV w strumieniach i poza nimi. W tym pomiarze kierunek wiodącej cząstki z najwyższym pT w zdarzeniu (pTlead>5 GeV/c) jest używany jako przybliżenie osi strumienia. W rezultacie zdarzenie jest dzielone na trzy obszary azymutalne, a sygnał strumienia jest uzyskiwany jako różnica między obszarem skierowanym, który oprócz zdarzenia podstawowego (UE) zawiera produkty fragmentacji strumienia, a obszarem poprzecznym, w którym dominuje UE . Stwierdzono, że parametr koalescencji w strumieniu jest w przybliżeniu 10 razy większy niż w przypadku zdarzenia podstawowego. Ta obserwacja eksperymentalna jest zgodna z obrazem koalescencji i można ją przypisać mniejszej średniej odległości w przestrzeni fazowej pomiędzy nukleonami w stożku strumienia w porównaniu ze zdarzeniem podstawowym. Wyniki przedstawione w tym artykule porównuje się z przewidywaniami prostego modelu koalescencji nukleonów, w którym rozkłady przestrzeni fazowej nukleonów są generowane przy użyciu programu pythia8 ze strojeniem Monash 2013, oraz z przewidywaniami modelu produkcji deuteronu opartego na zwykłych reakcjach jądrowych ze sparametryzowanymi przekroje zależne od energii dostrojone na podstawie danych. Ten ostatni model jest zaimplementowany w pythia8.3. Obydwa modele odtwarzają zaobserwowaną dużą różnicę pomiędzy parametrami koalescencji w strumieniu i poza strumieniem, chociaż modele nie odtwarzają prawie płaskiego trendu B2Jet, zamiast tego dają tendencję malejącą.