W niedawnej publikacji Kwon et al. [Nature (London) 600, 64 (2021)] ujawniono nie uniwersalną dynamikę dyssypatywną kwantowych wirów w fermionowym nadciekłym. Wzmocnienie procesu dyssypatywnego jest wyraźne dla reżimu oddziaływania Bardeen-Cooper-Schrieffer, i sugerowano, że efekt ten wynika z obecności quasi-cząstek zlokalizowanych wewnątrz rdzenia wiru. Testujemy tę hipotezę za pomocą symulacji numerycznych przy użyciu czasozależnej teorii funkcjonału gęstości: w pełni mikroskopijnego narzędzia z fermionowymi stopniami swobody. Wyniki obliczeń ukazują wpływ stanów związanych z wirami na dynamikę dyssypatywną w fermionowym nadciekłym. Jednak ich wkład jest zbyt słaby, aby wyjaśnić wyniki eksperymentalne, i identyfikujemy, że efekty termiczne, prowadzące do tarcia wzajemnego między nadciekłym, a normalnym składnikiem, dominują zaobserwowaną dynamikę.