Niniejsze badanie dotyczy identyfikacji barwników stosowanych w tkaninach koptyjskich z pierwszego tysiąclecia naszej ery, pochodzących z egipskich nekropolii. Tkaniny te stanowią istotne ogniwo łączące starożytne i średniowieczne tradycje artystyczne.

Z wykorzystaniem zaawansowanych technik analitycznych, takich jak wysokosprawna chromatografia cieczowa połączona ze spektrofotometrią UV–vis oraz spektrometrią mas z jonizacją poprzez elektrorozpraszanie (HPLC-UV–vis-ESI MS/MS), badaniom poddano barwniki naturalne obecne w czerwonych niciach pobranych z ośmiu tkanin datowanych na okres od III do VIII wieku n.e. i znajdujących się w zbiorach Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius.

Wyniki potwierdziły obecność marzanny oraz indyga (lub urzetu barwierskiego), a także czerwieni z szelaku (lac dye) i purpury tyryjskiej (znanej również królewską), ukazując różnorodność stosowanych barwników naturalnych. Zestawienie uzyskanych danych chromatograficznych z historycznymi pozwoliło zweryfikować datowanie tkanin. W wyniku prowadzonych badań ustalono także tożsamość bromowanej pochodnej indygotyny – produktu degradacji purpury tyryjskiej – oraz szlak jej fragmentacji, a także zidentyfikowano dotąd nieopisane markery innych barwników naturalnych, prawdopodobnie powstałe w wyniku ich starzenia. 

W jednym z próbek wykryto również syntetyczny barwnik – nową fuksynę – co świadczyć może o próbie poprawy walorów estetycznych tkaniny w XIX lub XX wieku. Dodatkowo, dzięki analizie HPLC-UV–vis-ESI MS/MS, wykazano, że użyty ekstrahent może reagować z barwnikami obecnymi na włóknie, wpływając tym samym na skład otrzymanej mieszaniny ekstrakcyjnej.