W ostatnich latach modyfikacja biodegradowalnych poliesterów alifatycznych za pomocą bioaktywnych ceramik i substancji czynnych pochodzenia roślinnego zdobyła dużą uwagę w zastosowaniach biomedycznych. Zapewniają one znaczną poprawę biologicznej funkcjonalności syntetycznych polimerów. Jednak równocześnie wpływają na wiele właściwości fizykochemicznych. W tej pracy po raz pierwszy oceniono wpływ wprowadzenia polifenoli (PPh) wyodrębnionych z szałwii oraz cząsteczek bioaktywnego szkła otrzymywanego metodą sol-gel, zarówno samodzielnie, jak i w kombinacji, do poli(ε-kaprolaktonu) (PCL) i poli(kwasu mlekowego-kwasu glikolowego) (PLGA). Nasze wyniki podkreślają ważność uwzględniania wpływu powszechnie stosowanych modyfikatorów polimerowych na jedną z najważniejszych właściwości biomateriałów stosowanych w inżynierii tkankowej i dostarczaniu leków - degradację.