Implanty wykonane z magnezu (Mg) są coraz częściej stosowane u pacjentów w celu osiągnięcia osteosyntezy, jednocześnie degradując się wewnątrz. Ponieważ implanty Mg i Mg2+ zostały sugerowane jako posiadające właściwości przeciwzapalne, klinicznie obserwowane zapalenie tkanek miękkich wokół implantów Mg jest enigmatyczne. W tym badaniu, przy użyciu modelu tkanek miękkich szczura i okresu obserwacji od 1 do 28 dni, określono czasowo-przestrzenny rozkład komórek i ich zachowanie w związku z sekwencyjnymi zmianami właściwości powierzchni implantu z czystego Mg i uwalnianiem Mg2+. Morfologicznie wykazano zwiększoną angiogenezę, poprzedzoną wysokim wyrażeniem czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego. Przejście do właściwej naprawy tkanek zbiegało się z wzbogaceniem powierzchni implantu w Ca i P oraz zmniejszeniem stężenia Mg2+ wokół implantu. Implanty Mg wykazywały cieńszą otoczkę włóknistą w porównaniu do Ti. Szczegółowe zrozumienie związku między właściwościami materiału Mg, a procesami komórkowymi z określonym czasem i przestrzenią stanowi podstawę do interpretacji obserwacji klinicznych i przyszłego dostosowywania implantów Mg.