Stadion powstał tuż po II wojnie światowej, z inicjatywy nieistniejącego już Miejskiego Klubu Sportowego „Syrena”, do którego należał do 1963 r. Był drugim, po stadionie Legii, odbudowanym obiektem sportowym stolicy. Jako lokalizację wybrano przedwojenne boisko dawnej Szkoły Podchorążych Lotnictwa na Polu Mokotowskim.
Budowa rozpoczęła się w 1947 r. Architektura stadionu to dzieło Michała Ochnio. W prace zaangażowały się bezinteresownie liczne przedsiębiorstwa miejskie, zapewniając m.in. środki transportu, dowóz żużlu do budowy bieżni i alejek dla pieszych czy ziemię na płytę boiska.
Do społecznej akcji budowy przyłączyła się również cała rzesza pracowników służb miejskich, pomagająca w wolnym czasie przy robotach ziemnych.
Budowa trwała półtora roku. Uroczyste otwarcie odbyło się 28 września 1948 r. Uświetniła je defilada zawodników klubu, zawody lekkoatletyczne, wyścig kolarski oraz mecz piłkarski reprezentacji pracowników stołecznej prasy sportowej i Zarządu Miasta.
Na początku lat 60. XX w. było to miejsce, gdzie na zajęciach wychowania fizycznego spotykali się studenci Politechniki, Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (obecnie Szkoła Główna Handlowa) i Akademii Medycznej (dziś Warszawski Uniwersytet Medyczny). Swoje treningi miał także Akademicki Związek Sportowy Politechniki Warszawskiej, który był kolejnym dysponentem obiektu. Stadion wykorzystywano nie tylko do organizacji spartakiad i różnej rangi zawodów, ale także do defilad, przemarszów i pikników.
Obecnie obiekt wykorzystywany jest jako miejsce koncertów oraz różnych wydarzeń sportowych i kulturalnych.
