Budynek wzniesiony został w latach 1938-1948 po wschodniej stronie Gmachu Starego Technologicznego. Część zachodnia wybudowana została przed wojną na potrzeby Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda, według planów m.in. architekta Józefa Ufnalewskiego, jako budynek Liceum Lotniczo-Samochodowego. Jeszcze w czasie wojny rozpoczęto wznoszenie części wschodniej.
Po 1948 r. obie bliźniczce części, składające się z czterech kondygnacji i zakończone od wschodu i zachodu (od strony ulicy) krótkimi skrzydłami, zostały połączone środkowym segmentem. Znalazły się w nim – od południa przestronny hol, a w głębi duża, dobrze oświetlona aula. Od północy, po obu stronach, mieściły się przeszkolone hale warsztatowe. Budowę prowadził architekt Jan Reda.
W 1951 r., po połączeniu z Politechniką, budynek przeszedł na jej własność. W latach 1971-1973 skrzydło frontowe nadbudowano o jedną kondygnację. Wówczas okrągłe okienka poddasza zamieniono na niskie, prostokątne okna.
W XXI w. przebudowano główne wejście, dostawiając segment mieszczący przedsionek z windą. Ponieważ Gmach objęty jest ochroną konserwatorską, elewacje dobudowanej części wiernie nawiązały do pierwotnej kompozycji.
Budynek jest siedzibą Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych.
