Budynek był zaprojektowany jako siedziba V Rosyjskiego Gimnazjum Męskiego. Autorstwo Gmachu przypisuje się Antoniemu Jabłońskiemu-Jasieńczykowi, jednak dane archiwalne wskazują architekta Warszawskiego Okręgu Naukowego – Władimira N. Pokrowskiego. Dokładna data ukończenia nie jest znana, najprawdopodobniej było to rok 1907 lub 1908. Na funkcje dydaktyczne Wydziału Architektury został zaadaptowany w 1916 r.
Gmach składał się z dwóch trzykondygnacyjnych skrzydeł oraz łączącego je monumentalnego narożnego korpusu głównego, który stał się znakiem charakterystycznym budynku. W tej części znajdują się największe aule wykładowe i sale wystaw.
W czasie II wojny światowej, szczególnie podczas powstania w sierpniu 1944 r., obiekt uległ znacznym zniszczeniom. W trakcie odbudowy przy okazji budynek rozbudowano. Kolejne modernizacje przyniosły kolejne zmiany. W ten sposób powstały m.in audytoria na pierwszym piętrze i przeszklony łącznik, pracownie informatyczne i technik wizualnych.
Jedną z ulubionych studenckich przestrzeni jest dziedziniec gmachu, któremu przywrócono charakter wewnętrznego zieleńca. Nawiązano w ten sposób do powojennej aranżacji prof. Witolda Plapisa, wpisanej do rejestru ogrodów polskich.
