Przedstawione badania miały na celu określenie zjawisk zachodzących w mieszaninie proszków Al2O3-Cu-Mo podczas obróbki termicznej przekraczającej 1000°C. Narzędziem umożliwiającym zdobycie wiedzy na temat zmian zachodzących podczas obróbki termicznej są pomiary TG (termograwimetryczne) i DTA (analiza różnicowa krzyżowa). Pomiarów DTA/TG dokonano w argonie i powietrzu syntetycznym w celu obserwacji procesów utleniania i rozkładu badanych próbek. Badania obejmowały próbki Al2O3-Cu-Mo zawierające 5% obj. fazy metalicznej. Wyniki porównano z tymi dla systemów dwuskładnikowych: Al2O3-Cu i Al2O3-Mo. Wykazano, że w temperaturach powyżej 430°C zachodzą reakcje utleniania i tworzą się nowe fazy w próbkach z układu Al2O3-Cu-Mo. Obróbka termiczna, która odpowiada procesowi spiekania kompozytów ceramiczno-metalowych w warunkach braku tlenu, może skutkować pozostałościami węgla z rozkładu organicznych dodatków stosowanych w etapie formowania materiału Al2O3-Cu-Mo. Wykazano obecność fazy spinelu CuAl2O4 w kompozytach z układu Al2O3-Cu, niezależnie od rodzaju stosowanego tlenku glinu.

Zainteresowanie naukowe badaniami i zastosowaniami wielofunkcyjnych nanomateriałów w diagnostyce medycznej rośnie. Wykorzystanie magnetocatalytic immunoconjugates jako zarówno substancji do przechwytywania analitów, jak i enzymatycznych etykiet katalizatorów, może umożliwić szybką prekoncepcję i oznaczenie istotnych antygenów. W niniejszej pracy syntezowano i kompleksowo scharakteryzowano dwa rodzaje metal-decorated magnetic nanocubes (MDMC), które następnie zastosowano w jednoetapowym, warstwowym teście nanozyme-linked immunosorbent assay (NLISA).

Autorzy wierzą, że proponowany prosty protokół syntezy otworzy nowe podejście do stosowania nanoenzymów z czateczkami metali magnetycznych jako wszechstronnych i wielofunkcyjnych etykiet do zastosowań w kolejnych procesach przedanalitycznej koncentracji analitu i testach immunologicznych w kierunku aplikacji klinicznych.

Zawartość wilgoci w rzepaku to jeden z kluczowych parametrów fizykochemicznych nasion, ze względu na jej znaczenie dla zapewnienia optymalnych warunków przechowywania nasion, a także dla określenia czasu zbioru. Na rynku dostępnych jest wiele urządzeń do pomiaru zawartości wilgoci w rzepaku. Techniki pomiarowe zazwyczaj wykorzystują duża materiału do próbki (w przypadku mierników pojemnościowych, np. 100 g). W rezultacie uzyskany wynik to średnia reprezentatywna dla testowanej próbki, ale nie dostarcza zakresu wilgotności pojedynczych nasion w danej partii materiału. W artykule przedstawiono prototyp czujnika i metodę pomiaru zawartości wilgoci pojedynczych nasion rzepaku. System wykorzystuje wielokrotne pomiary złożonego współczynnika odbicia, które odpowiadają różnym pozycjom i orientacjom nasion podczas testu na czujniku. W rezultacie ogranicza to wpływ nieregularnego kształtu i wewnętrznej heterogeniczności nasion na wyniki pomiarów. Zaproponowano nowy, stabilny algorytm do określania wilgotności, który nie wymaga kalibracji układu pomiarowego mikrofalowego zrealizowanego jako reflektometr sześcioportowy pracujący na częstotliwości 2,4 GHz.

Redundantly constrained mechanisms w ogólności charakteryzują się nieliniowo obliczanymi reakcjami, gdy są modelowane jako sztywne układy wieloczłonowe (MBS). Niemniej jednak niektóre z tych reakcji mogą być jednoznacznie określone. Analogiczny problem nieoznaczoności występuje również w nadmiarowych układach wieloczłonowych. Niniejszy artykuł omawia opartą na macierzy ograniczeń metodę analizy jednoznaczności reakcji i sił napędowych (momentów) dla MBS z ograniczeniami nieholonomicznymi. Badane są cztery podejścia: porównanie rangi, SVD, QR i metoda przestrzeni zerowej. 

Celem opisanego badania było uzyskanie kompozytu geopolimerowego o właściwościach półprzewodzących lub przewodzących w celu samokontroli nieprawidłowych objawów spowodowanych uszkodzeniami struktury mikrokompozytu. W tym celu zbadano wpływ różnej zawartości popiołu lotnego, proszku szkła wtórnego, a także dwóch rodzajów grafenu oraz hydrofilowego i hydrofobowego nanokrzemu na właściwości elektryczne, fizyczne i mechaniczne. Pomiar rezystywności wykazał zdolność przepływu ładunku elektrycznego w kompozytach, która zależała od ich składu i produktów procesu utwardzania kompozytu geopolimerowego. Na podstawie wyników intensywności przepływu ładunku elektrycznego i obserwacji mikrostruktury kompozytu geopolimerowego za pomocą dyfraktometrii rentgenowskiej (XRD) i mikroskopii skaningowej wskazano możliwy przebieg mechanizmu przewodzenia prądu elektrycznego w materiałach geopolimerowych. Stwierdzono, że kompozyty geopolimerowe zawierające popiół lotny oraz dodatki grafenu i hydrofobowego nanokrzemu wykazały najbardziej korzystne parametry przewodzenia ładunku elektrycznego i najwyższy wzrost wytrzymałości.

W pracy scharakteryzowano numerycznie dominujące reżimy dynamiczne w nadprzewodzącym fermionicznym złączu Josephsona. Oprócz reżimu spójnej plazmy Josephsona omówiono początek i mechanizm fizyczny dyssypacji spowodowanej przekroczeniem charakterystycznej prędkości nadprzewodzenia oraz dostarczono jasnych dowodów, które rozróżniają jego mechanizm dyssypacyjny w granicach słabego i silnego oddziaływania, pomimo słabej wrażliwości jakościowej dynamiki globalnych charakterystyk na działanie mechanizmu dyssypacyjnego. W szczególności, w reżimie silnego oddziaływania dyssypacja zachodzi poprzez procesy przeskakiwania fazowego, spowodowane emisją i propagacją kwantowych wirów oraz fal dźwiękowych — podobnie jak w granicy kondensatu Bosego-Einsteina. Natomiast w granicy słabego oddziaływania główny kanał dyssypacyjny wynika z mechanizmu łamania par.

Skuteczne wykorzystanie energii słonecznej, takie jak magazynowanie energii termicznej i technologie przekształcania termochemicznego, stanowią skuteczny sposób na zamknięcie cykli węglowych z równoczesną zieloną rekultywacją środowiska. Zrozumienie złożoności indukowanego światła ze względu na jego widmo i cechy intensywności jest kluczowe dla dalszej optymalizacji systemu słonecznego przy użyciu bardziej zaawansowanego koncepcji, takiej jak kataliza fototermalna. W tym badaniu omówiono procesy transferu promieniowania w szczegółach, wyjaśniono zasady i założenia leżące u podstaw efektu fototermalnego w odbiorniku/reaktorze słonecznym. Ponadto omówiono zjawisko absorpcji promieniowania przez porowatą powierzchnię, podając rozwiązanie powierzchni równoważnej. 

Praca dotyczy zastosowania elektrolizy wysokotemperaturowej w połączeniu z ogniwem paliwowym na węglanu stopionym (MCFC) w celu ulepszenia systemu przerabiania energii na gaz (P2G) i jednoczesnego wykorzystania go jako jednostki do chwytania CO2 w elektrowni. Eksperymenty w skali laboratoryjnej pokazują, że MCFC może być używane do separacji CO2, otwierając drogę do chwytania CO2 z gazów spalinowych w elektrowniach węglowych, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiej sprawności elektrycznej i wysokiego współczynnika separacji CO2. Poprawę sprawności energetycznej można osiągnąć poprzez niższe zapotrzebowanie na energię elektryczną elektrolizy wysokotemperaturowej w porównaniu z innymi technologiami.

Artykuł ten wprowadza nową metodę prototypowania i modelowania Adaptive Tuned Particle Impact Damper (ATPID). Po przedstawieniu działania i potencjalnych wad klasycznych tłumików cząstkowych autorzy proponują koncepcję pojedynczego ziarnistego tłumika sterowanego, który może dostosować się do rzeczywistego pobudzenia dynamicznego poprzez zmiany wysokości zbiornika w czasie rzeczywistym. Badania skupiają się na metodologii uproszczonego modelowania matematycznego tłumika ATPID opartego na fizycznych właściwościach ziarna, nieliniowej teorii miękkiego kontaktu i funkcji sterowania wysokością absorbera - nowego komponentu używanego do optymalizacji odpowiedzi dynamicznej systemu. Proponowany model ATPID jest pozytywnie zweryfikowany na podstawie wyników eksperymentalnych uzyskanych z opracowanego stanowiska testowego, obejmującego drgającą belkę wyposażoną w zaproponowany innowacyjny tłumik.

Niniejszy artykuł przedstawia moduł wnioskowania oparty na języku Prolog do generowania kontrfaktycznych wyjaśnień na podstawie przewidywań obliczonych przez klasyfikator typu "czarna skrzynka". Zastosowane podejście składa się z czterech dobrze zdefiniowanych etapów, które można zastosować do dowolnego strukturalnego problemu klasyfikacji wzorców. Po pierwsze, wstępne przetworzenie zbioru danych poprzez przypisanie brakujących wartości i normalizację cech numerycznych. Po drugie, przekształcenie cech numerycznych w symboliczne przy użyciu klastrowania rozmytego, tak że wyodrębnione klastry rozmyte są mapowane do uporządkowanego zbioru predefiniowanych symboli. Po trzecie, kodowanie instancji jako reguły Prolog przy użyciu wartości nominalnych, predefiniowanych symboli, klas decyzyjnych i wartości zaufania. Po czwarte, obliczenie  ogólnego zaufana każdej reguły Prolog przy użyciu teorii zbiorów rozmytych, aby poradzić sobie z niepewnością spowodowaną przekształceniem wielkości liczbowych w symbole.

Odporność termiczna jest istotnym zjawiskiem w przekazie ciepła i wpływa na wiele dziedzin technologii. Zależności między wieloma czynnikami, takimi jak geometria i mikrogeometria powierzchni kontaktujących się, ich właściwości mechaniczne i termiczne, pozorne ciśnienie kontaktowe, rodzaj i właściwości cieczy międzywarstwowej, sprawiają, że przewidywanie tej oporności jest problematyczne i wymaga zarówno badań teoretycznych, jak i eksperymentalnych. W pracy przedstawiono badania eksperymentalne przewodzenia termicznego kontaktu (odwrotność oporności termicznej) połączeń stworzonych przez płaskie, dostosowujące się powierzchnie metaliczne w statycznym kontakcie. Wyniki tego badania potwierdziły istotną rolę przerw powietrznych w transporcie ciepła przez połączenie. Wartości przewodnictwa przerw zostały poprawnie przewidziane dla niskich obciążeń mechanicznych i szorstkich powierzchni.

10H-Dibenzo[b,e][1,4]tioaborinine 5,5-dioxide (SO2B) ) - silnie akceptujący elektrony boracyl o wysokim tryplecie (T1=3,05 eV) został z powodzeniem wykorzystany w termicznie aktywowanych emiterach opóźnionej fluorescencji (TADF) PXZ-Dipp-SO2B i CZ-Dipp-SO2B. W publikacji zademonstrowano niemal całkowitą separację najwyżej obsadzonych i najniżej nieobsadzonych orbitali molekularnych, prowadzącą do niskiej siły oscylatora przejścia S1→S0 CT, co skutkuje bardzo długimi czasami życia fluorescencji odpowiednio ok. 83 ns i 400 ns dla CZ-Dipp-SO2B i PXZ-Dipp-SO2B, ale przy zachowaniu wydajności kwantowej fotoluminescencji bliskiej jedności.