Pomimo rosnącego zainteresowania badaniem argumentów z autorytetu deontycznego mających ogólną formę „(1) 𝛿 jest autorytetem deontycznym w instytucji 𝛺; (2) według 𝛿, powinienem zrobić 𝛼, zatem (3) powinienem zrobić 𝛼”, aktualne modele nie uchwytują złożoności tego typu argumentacji. Istniejące zestawy pytań krytycznych przypisane do tego schematu argumentacyjnego zdają się nie uwzględniać dwóch problemów: czy dana osoba podlega autorytetowi instytucji jeszcze przed nadaniem komunikatu oraz czy polecenie lub nakaz wydane w określonym kontekście instytucjonalnym jest ostatecznie wiążące. W celu zbudowania modelu umożliwiającego rozróżnienie tych dwóch kwestii wprowadzamy (1) zestaw podstawowych pytań krytycznych oraz (2) zestaw szczegółowych pytań dotyczących specyficznych cech, zwanych również „parametrami” środowisk instytucjonalnych, w których formułowane są argumenty z autorytetu deontycznego (wewnątrz-instytucjonalne pytania krytyczne). Parametry te służą identyfikowaniu głównych elementów środowisk instytucjonalnych, dla których typowe jest formułowanie wypowiedzi dyrektywalnych takich jak rozkazy, polecenia, wytyczne i rekomendacje. Materiał ilustracyjny w postaci wybranych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego pomaga nam pokazać, jak parametry te mogą być zastosowane do rekonstrukcji podtypów schematu argumentacji z autorytetu deontycznego z wykorzystaniem przypisanych im pytań krytycznych. W określonych kontekstach instytucjonalnych takie szczegółowe schematy są w stanie uchwycić złożoność odwołań do autorytetu deontycznego i dlatego powinny być stosowane zamiast lub jako uzupełnienie schematów o charakterze ogólnym. Rekonstrukcja szczegółowych schematów argumentacyjnych za pomocą pytań krytycznych pokazuje, w jaki sposób konkretne argumenty z autorytetu deontycznego mogą być skutecznie podważone.