Artykuł rozważa problem znajdowania optymalnych strategii w grach obronnych Stackelberga w grach przeciwko Atakującemu z ograniczoną racjonalnością. Zaproponowano metodę neuroewolucyjną DNESG, która wykorzystuje sieć neuronową jako model zastępczy do porównywania par strategii Obrońcy. Sieć neuronowa jest trenowana na danych historycznych (próbach ataku z przeszłości) i nie wymaga bezpośrednich informacji na temat preferencji Atakującego dotyczących celów, rozkładu wynagrodzenia czy modelu podejmowania decyzji. Sieć neuronowa jest osadzona w ramach algorytmu ewolucyjnego i zastępuje czasochłonną ocenę strategii poprzez bezpośrednie wdrożenie selekcji opartej na turnieju. Skuteczność zaproponowanego algorytmu została oceniona na zestawie 90 testowych gier zainspirowanych rzeczywistymi scenariuszami cyberbezpieczeństwa. Zaproponowana metoda dostarcza wysokiej jakości rozwiązań i przewyższa dotychczasowe podejścia (zarówno dokładne, jak i przybliżone) ze statystycznie istotnymi wynikami w grach przeciwko Atakującemu z ograniczoną racjonalnością. Ponadto DNESG oferuje skalowalność czasową będącą o dwa rzędy wielkości szybszą niż konkurencyjne metody programowania liniowego i całkowitoliczbowego.

Niniejsze badanie podkreśla znaczenie zapewnienia jakości w ośrodkach biobankowania, szczególnie w kontekście badań o wysokiej wydajności i nowych technik molekularnych. Stworzyliśmy specyficzne procesy zarządzania jakością wykorzystujące biopróbki pobrane od pacjentów onkologicznych w polskich klinikach. Proces dla próbek surowicy/osocza obejmował istotne etapy, takie jak monitorowanie hemolizy, kontrolowanie ekstrakcji RNA, ocenę jakości i ilości biblioteki cDNA oraz ocenę surowych danych NGS przed analizą bioinformatyczną. Ocena patologiczna świeżo zamrożonych próbek tkanek została przeprowadzona w celu weryfikacji obrazów histologicznych i określenia zawartości guza. W związku z tym opracowaliśmy przepływy pracy do przedanalitycznej kontroli jakości próbek surowicy/osocza i świeżo mrożonych tkanek, które można dostosować do indywidualnych możliwości biobanku. Te zintegrowane molekularne metody kontroli jakości zapewniają, że procedury biobankowania spełniają wymagania wysokowydajnych testów, oferując dostęp do próbek biologicznych o potwierdzonej jakości omicznej. Zdecydowanie zalecamy wdrożenie tych przepływów pracy w celu kwalifikacji próbek przed przeprowadzeniem testów multi-omicznych, ponieważ wykazują one wyjątkową czułość i specyficzność.

Artykuł dotyczy badań nad zrównoważonymi materiałami budowlanymi - zaprawami aktywowanymi alkaliami o dużej odporności termicznej. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem bezcementowego spoiwa z popiołów lotnych ze spalania węgla, meta- kaolinitu i zeolitu, aktywowanego alkalicznie [geopolimeru] z zastosowaniem piasku i pyłu perlitowego oraz mikrosfer jako dodatków potencjalnie zwiększających izolacyjność termiczną kompozytów. Celem badań była weryfikacja wpływu tych modyfikatorów na współczynnik przewodności cieplnej, wytrzymałość na ściskanie i mikrostrukturę zapraw bezcementowych. Wyniki pokazały, że najbardziej skutecznym dodatkiem okazał się piasek perlitowy w ilości 30%. Pozostałe badane wypełniacze lekkie nie zmieniły w znaczny sposób przewodności cieplnej badanych zapraw.

Krótkoterminowe prognozy obciążenia chorobami zakaźnymi mogą przyczynić się do zwiększenia świadomości sytuacyjnej i pomóc w planowaniu zdolności. Opierając się na najlepszych praktykach w innych dziedzinach i najnowszych spostrzeżeniach w epidemiologii chorób zakaźnych, można zmaksymalizować skuteczność predykcyjną takich prognoz, jeśli wiele modeli zostanie połączonych w zespół. W niniejszym raporcie przedstawiamy skuteczność zespołów w przewidywaniu przypadków COVID-19 i zgonów w całej Europie w okresie od 08 marca 2021 r. do 07 marca 2022 r.

W pracy przedstawiono konstrukcję układu napędowego do wentylatora małej mocy. Układ ten składa się z bezszczotkowego silnika prądu stałego (BLDC) i niskonapięciowego falownika. Wirnik silnika zbudowany jest z czterech przesuniętych względem siebie warstw, wewnątrz których umieszczone są magnesy trwałe. Taka konstrukcja minimalizuje moment zaczepowy maszyny i gwarantuje bezawaryjną pracę (brak możliwości oderwania się magnesów). Niskonapięciowy falownik zapewnia regulację prędkości obrotowej silnika w szerokim zakresie i ogranicza prąd rozruchowy silnika. W pracy wyjaśniono algorytm sterowania bezczujnikowego zmniejszającego cenę napędu (brak czujników położenia i ich okablowania), porównano silnik dotychczas stosowany z nowym silnikiem i pokazano istotne zmniejszenie poboru mocy przez nowy napęd. 

W artykule przedstawiono nowatorską, nieparametryczną technikę poprawy czytelności widma dwuwymiarowego. Podejście to opiera się na przemieszczeniu okienkowej dwuwymiarowej transformaty Fouriera w odniesieniu do jej estymatorów częstotliwości obliczonych przy użyciu ruchomego okna analizującego. W tym celu zaproponowano cztery estymatory przestrzennej częstotliwości chwilowej. Za pomocą proponowanej techniki uzyskuje się silnie skoncentrowane widmo o lepszej możliwości rozdzielenia składników. Metodę intensywnie testowano przy użyciu sygnałów symulowanych i rzeczywistych. Jako przykład zastosowania metody utworzono obrazy radarowe z odwróconą aperturą syntetyczną (ISAR), a następnie je zogniskowano, znacznie poprawiając kontrast i entropię. Jednakże przedstawioną technikę można zastosować do innych analiz sygnału dwuwymiarowego, gdy stosowana jest okienkowa dwuwymiarowa transformata Fouriera (W2D-FT).

W artykule przedstawiono nowatorskie podejście do ulepszania obrazu z radaru z odwróconą aperturą syntetyczną (ISAR) za pomocą synchronizacji pionowej czasowo-częstotliwościowej (TF) (VSS). Autorzy zaproponowali dodanie bloku ekstrakcji sygnału do ścieżki przetwarzania obrazu ISAR. Ponieważ technika synchronizacji pionowej nie zmienia zależności amplituda-faza sygnału, a jedynie dokonuje jego rozkładu i odszumiania, proponowana metoda jest nieinwazyjna. Wykazano, że odszumianie sygnału przez VSS w domenie TF zmniejsza poziom płata bocznego obrazu ISAR i umożliwia jego odszumianie. Do celów obrazowania autorzy wyprowadzili cztery nowatorskie estymatory parametrów sygnału TF w domenie TF, które są praktycznie badane w zastosowaniach radarowych. Proponowana technika została szeroko przetestowana w badaniach symulacyjnych i na danych uzyskanych z pomiarów przy użyciu szerokopasmowego radaru z falą ciągłą z modulacją częstotliwości o wysokiej rozdzielczości (FMCW). Przydatność proponowanej techniki pokazano na podstawie wyników symulowanych i rzeczywistych.

Przemysł biomedyczny doświadcza zwiększonego zapotrzebowania na zminiaturyzowane czujniki, spowodowanego postępem technik chirurgicznych. Czujniki te mają kluczowe znaczenie w leczeniu chorób, odkrywaniu leków i badaniach biomedycznych, a zatem rośnie zainteresowanie monitorowaniem różnych parametrów fizycznych i biochemicznych in vivo. Czujniki światłowodowe (OFS) oferują wyjątkowe zalety w porównaniu z konwencjonalnymi rozwiązaniami elektrycznymi ze względu na ich mały rozmiar, elastyczność i biokompatybilność. OFS idealnie nadają się do integracji z narzędziami chirurgicznymi. Są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je odpowiednimi do pomiarów w środowiskach o wysokim polu elektromagnetycznym. W tym badaniu dokonano przeglądu różnych projektów OFS przetestowanych in vivo, sklasyfikowanych według zasady działania i mierzonych parametrów. Zidentyfikowano także przyszłe perspektywy i wyzwania dla rozwoju technologii OFS z perspektywy użytkownika.

Jednorazowe bioreaktory kołyskowe ułatwiają zwiększanie skali rozmnażania biomasy komórek zwierzęcych i roślinnych oraz opracowywanie określonych procesów biologicznych, takich jak produkcja szczepionek lub chimerycznych komórek T receptora antygenu (CAR). Przyszłe zastosowanie dla tych bioreaktorów obejmują wspieranie medycyny regeneracyjnej, rozpoznawanie reakcji metabolicznych komórek obciążonych biochemicznie lub mechanicznie, ciągłe przeprowadzanie bioprocesów in vitro lub bezkomórkowe systemy syntezy białek. 

Sąd Najwyższy w Wyroku z dnia 15 października 2021 r., sygn. akt I CSKP 226/21 orzekł, że przepisy Kodeksu cywilnego ustalone w art. 509 i nast. nie mają zastosowania do umów cesji dotyczących wierzytelności pochodzących z funduszy UE. Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu lub właściwości zobowiązania. W komentowanym wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że umowa cesji zawarta pomiędzy beneficjentem funduszy UE (cedentem, zbywcą wierzytelności) i podmiotem trzecim (cesjonariuszem, nabywcą wierzytelności) wywiera skutki prawne względem dłużnika będącego organem administracji publicznej przyznającym dotacje z funduszy UE pod warunkiem jej zatwierdzenia przez ten organ. W przypadku braku zatwierdzenia organ administracji publicznej (dłużnik) nie jest zobowiązany do wykonania takiej umowy i wierzytelność z tytułu dotacji z funduszy UE, którą zbywca wierzytelności przekazał w drodze umowy cesji na rzecz nabywcy, może wypłacić na rzecz zbywcy. Ta bezprecedensowa teza, wyłączająca stosowanie przepisów Kodeksu cywilnego do umów cesji dotyczących funduszy UE, prowadzi do pytania o zakres jej zastosowania. Czy ustanowiony przez Sąd Najwyższy wymóg zatwierdzania umów cesji ma zastosowanie wyłącznie w rozstrzyganej sprawie, czy też ma walor uniwersalny i powinien być stosowany do wszystkich umów cesji dotyczących funduszy UE? Można w konsekwencji postawić pytanie o środki ochrony prawnej przysługujące stronom tego rodzaju umów w celu ochrony ich praw wynikających z niezatwierdzonych umów cesji, które w dniu ich zawarcia nie mogły wiedzieć o wymogu ich zatwierdzania, a tym samym dopełnić wymaganych w tym celu formalności. Problematyka ta zostanie przedstawiona w niniejszym artykule.

W 2020 r. rak wątrobowokomórkowy (HCC) był trzecią najczęstszą przyczyną zgonów spowodowanych nowotworami na świecie. Leczenie tej choroby jest złożone i wiąże się z dużym prawdopodobieństwem nawrotu choroby. Niski wskaźnik przeżycia chorych na HCC wynika z późnego ich rozpoznania. Dlatego najlepszym rokowaniem jest wczesne rozpoznanie HCC. Rozpoznanie HCC przeprowadza się metodami obrazowymi, a w wybranych przypadkach biopsją. Te narzędzia diagnostyczne nie pozwalają na wczesne wykrycie HCC. Metody te są czasochłonne i kosztowne, szczególnie w przypadku placówek opieki zdrowotnej o ograniczonych zasobach. Dlatego też w celu wczesnego wykrywania raka wątrobowokomórkowego konieczne jest opracowanie prostych, czułych i szybkich metod badań przesiewowych. Podjęto ogromne wysiłki badawcze w celu odkrycia nowych biomarkerów HCC. Mutacje genów, modyfikacje epigenetyczne, krążący RNA, białka, krążące komórki nowotworowe (CTC) i krążące egzosomy pochodzące z nowotworu są obiecującymi biomarkerami HCC, które wydają się znacząco poprawiać diagnozę. Z drugiej strony różne biosensory zapewniły obiecującą technologię wykrywania biomarkerów HCC za pomocą szybkich, czułych, opłacalnych i przyjaznych dla użytkownika zastosowań. W tym przeglądzie podsumowano najnowsze badania nad biomarkerami opartymi na HCC w surowicy i ultraczułymi technologiami biosensorów, kładąc nacisk na transdukcję sygnału optycznego, elektrochemicznego i masowego.

Konsumenci poszukują zdrowej żywności, która zawiera różnorodne składniki odżywcze i niezwykłe właściwości prozdrowotne. Mikroalgi są dotychczas znane jako nowa żywność i mogą biosyntetyzować wiele substancji o potencjalnym zastosowaniu w żywności. Jednak w ostatnich latach mikroalgi są coraz częściej wzbogacane o pierwiastki niezbędne dla organizmu człowieka i obecne w atrakcyjnej formie (np. nanocząsteczki). W artykule przedstawiono przegląd zastosowań metod syntezy mikroalg z aktywnymi biologicznymi nanocząsteczkami metali jako nowej żywności poprawiającej jej wartość odżywczą. Co najważniejsze, dokonano krytycznego przeglądu zaawansowanych technik analitycznych stosowanych do metabolizowania nanocząstek metali mikroalg w organizmie człowieka (badanie biodostępności). Przedstawiono techniki analityczne umożliwiające ich charakterystykę - oznaczenie nanocząstek w pojedynczej komórce mikroalg, stopień wchłaniania nanocząsteczek przez przewód pokarmowy do organizmu człowieka, identyfikację ich postaci oraz ocenę stabilności chemicznej. Wszystkie zaprezentowane techniki analityczne/mikroskopowe pozwalają wykazać bezpieczeństwo mikroalg z nanocząsteczkami jako nowego pożywienia. Należy pamiętać, że wszystkie nowe metody i techniki stosowane w analizie żywności powinny być walidowane w podobnej matrycy i prowadzone z dużą dokładnością, sprawdzając powtarzalność. Zaobserwowano, że te zasady analityczne nie zawsze są stosowane.