Artykuł dotyczy quasi-square-wave (QSW) w przekształtniku kondensatorowym SiC do przekształcania prądu stałego na prąd stały z kontrolą quasi-two-level (Q2L), ustalając wytyczne projektowe dla budowy wysokoefektywnych, miękkoprzełączanych przekształtników dwukierunkowych z niskonapięciowymi tranzystorami mocy. Ogólna koncepcja miękkiego przełączania w proponowanym systemie opiera się na trybie pracy bliskim do krytycznego przewodzenia z wykorzystaniem TCM (tryangular current mode) i kontroli Q2L z dodatkiem pojemności tranzystorów pomocniczych. Proces miękkiego przełączania opiera się na rezonansie między pojemnościami równoległymi do każdego tranzystora, a głównym induktorem.

Przedstawione badanie opiera się na testach eksperymentalnych przy użyciu modelu 1,5 kV o mocy do 15 kW i obejmuje wpływ różnych wartości pojemności pomocniczych oraz optymalny wybór wartości kondensatora w celu maksymalizacji efektywności przekształtnika.

Ekspertyza, autorytet i świadectwo odnoszą się do aspektów jednego z najważniejszych elementów komunikacji i poznania. Teoria argumentacji rozpoznaje różne formy tego, co nazywamy wzorcem argumentum ad alia, w których mówcy odwołują się do tego, co powiedzieli inni, obejmując schemat Position to Know, schemat Witness Testimony, schemat Expert Opinion i klasyczny ad verecundiam. W niniejszym artykule pokazano, że ad alia obejmuje więcej niż jedynie krok inferencyjny od tego, co powiedzieli inni, i że badanie tego rodzaju argumentacji wymaga wyjścia poza strukturę argumentu treści zdaniowej, aby uwzględnić różne działania mowy. Pokazano również, że korzystanie ze słów innych, atakowanie tego, co zostało powiedziane, i rozumowanie z tego, jak inni rozumują stanowią bogaty repertuar strategii komunikacyjnych, które musimy modelować, aby móc je analizować ręcznie i przetwarzać komputerowo.

Transformator hybrydowy (HDT) łączy w sobie przekształtnik mocy i konwencjonalny transformator niskiej częstotliwości (LFT) w jednym urządzeniu. Najczęściej spotykaną konfiguracją jest przekształtnik bocznikowy zasilany z uzwojenia pomocniczego (AW) LFT oraz przekształtnik szeregowy podłączony do sieci niskiego napięcia. Niemniej jednak harmoniczne obciążenia krążą przez przekształtnik mocy i LFT, wpływając na ich żywotność. W tej pracy przedstawiono HDT składający się z przekształtnika szeregowego podłączonego do strony pierwotnej za pomocą transformatorów sprzęgających i przekształtnika bocznikowego bezpośrednio podłączonego do strony wtórnej. Przedstawiono model HDT i sterowanie ze sprzężeniem zwrotnym w dyskretnym czasie. Wyniki pokazują, że HDT może poprawić jakość energii w sieci, skupiając się na przedłużeniu żywotności LFT.

Nowoczesne złośliwe oprogramowanie wykorzystuje techniki ukrywania informacji, aby unikać wykrycia i wprowadzać różnorodne ofensywne i wymykające się mechanizmy. Tworzenie ukrytych kanałów, czyli pasożytniczych ścieżek komunikacyjnych osadzonych w ruchu legitymacyjnym, staje się głównym narzędziem, przez które wyciekają poufne informacje lub pobierane są dodatkowe złośliwe pliki. Pomimo ich wpływu na bezpieczeństwo Internetu, brakuje precyzyjnej oceny podatności ruchu sieciowego na ukryte kanały. Ponadto, ponieważ pojemność ukrywania jest uzależniona od wybranego protokołu i jego rozpowszechnienia, zrozumienie ich ewolucji jest kluczowe dla opracowywania środków zaradczych. W celu wypełnienia tej luki badawczej, niniejsza praca omawia, jak podatność na mechanizmy ukrywania informacji w głównych protokołach internetowych ewoluowała od 1999 do 2021 roku. Wyniki sugerują, że okresowe kwantyfikowanie zjawiska powinno być częścią ciągłego monitoringu cyberbezpieczeństwa.

W niniejszym badaniu, poprzez zastosowanie połączonej metodologii eksperymentalnej i symulacyjnej, opracowano nanokrystaliczny stop odporny na wysokie temperatury, zwany stopem wieloskładnikowym (RHEA). Skład oceniany w ekstremalnych warunkach i badania in situ przy użyciu mikroskopii elektronowej wykazały zarówno wysoką stabilność termiczną, jak i odporność na promieniowanie. Zaobserwowano drobnienie ziarna pod wpływem intensywnego napromieniowania jonami ciężkimi oraz odporność na napromieniowanie dwoma wiązkami i implantację helu w postaci niskiej generacji i ewolucji defektów oraz braku zauważalnego wzrostu ziarna. Wyniki eksperymentalne i modelowanie, wykazują zgodność i mogą być stosowane do projektowania oraz szybkiej oceny innych stopów poddawanych skrajnym warunkom środowiskowym.

Publikacja dotyczy wykorzystania metody Friction Stir Welding (FSW) do połączenia arkuszy stopu AA6082. Spawy zostały wytworzone przy różnych prędkościach przesuwu narzędzia (200 i 250 mm/min), prędkościach obrotowych (1000 i 1250 obr/min) oraz kątach nachylenia narzędzia (0 i 2 stopnie). Na podstawie analizy wzorców XRD obliczono całkowite frakcje objętościowe wytrąceń w strefach czołowych i materiale podstawowym. Proces FSW spowodował redukcję frakcji wytrąceń o 64% w porównaniu z materiałem macierzystym. Otrzymane wyniki wskazują, że parametry procesu spawania mają istotny wpływ na ilość ciepła i odkształceń wprowadzanych podczas procesu, a co za tym idzie wpływają na naprężenia pozostałe, gęstość dyslokacji i mobilność, co może mieć istotny wpływ na właściwości produkowanych spawów.

W niniejszej pracy zaproponowano metodę bezpośredniego interferencyjnego wzorowania laserowego (DLIP) jako jednoetapową funkcjonalizację wstępnie zmodyfikowanych powierzchni tytanu do zastosowań biomedycznych. Zanurzanie w roztworze Hanka do osadzania powłok fosforanu wapniowego zostało zastosowane w celu oceny potencjału biomedycznego zmodyfikowanych podłoży Ti. Efekt bioaktywności i siła adhezji powłoki Ca-P zostały zbadane za pomocą spektroskopii fotoelektronów rentgenowskich i testów ścierania z kolejnymi obserwacjami przy użyciu mikroskopii skaningowej oraz pomiarów spektroskopii dyspersyjnej energii. Ogólnie wyniki potwierdziły, że laserowe traktowanie pozytywnie wpływa na formowanie apatytu podobnego do kości i ma wpływ na odporność na zużycie powierzchni.

W publikacji przedstawiono wyniki badań względnej stabilności fazowej stopów Cr–Fe–Mn–Ni o strukturze fcc (face-centered cubic) i bcc (body-centered cubic) za pomocą kombinacji teorii funkcjonału gęstości, rozwinięcia klastra (CE) i symulacji Monte Carlo (MC). Symulacje MC dla stopów przeprowadzono przy użyciu modeli CE umożliwiły obliczenie energii swobodnej Gibbsa dla 1767 stopów o strukturze fcc i bcc w całym zakresie składów każdego z pierwiastków, a następnie analizowano je jako funkcję temperatury. Celem było określenia obszarów stabilności pojedynczych struktur fcc/bcc i ułamków masowych tych faz w obszarach dwufazowych, skonstruowano bazy danych termodynamicznych (TDBs) pochodzące z symulacji MC, z ich zastosowaniem w obliczeniach OpenCalphad. Wyniki uzyskane przy użyciu tego podejścia są w zgodności jakościowej z dostępnymi danymi eksperymentalnymi z literatury oraz eksperymentami przeprowadzonymi w ramach tej pracy dla określonych próbek stopów. Analiza frakcji struktury fcc pozwoliła zidentyfikować stopy, które są przewidywane jako pojedyncza faza fcc w szerokim zakresie temperatur.

Selective Laser Melting (SLM) to jedna z obiecujących technik wytwarzania komponentów ze szkła metalicznego o nielimitowanych geometriach i wymiarach. W przypadku szkła metalicznego opartego na żelazie problemem pozostaje pojawianie się pęknięć. W tej pracy dwa stopy, Fe48Mo14Cr15Y2C15B6 (stop I) oraz (Fe0.9Co0.1)76Mo4(P0.45C0.2B0.2Si0.15)20 (stop II), różniące się swoją plastycznością, zostały wydrukowane za pomocą dwuetapowego skanowania. Oba stopy charakteryzowały się w pełni amorficzną strukturą oraz siatką pęknięć, która pokrywała się z odległością między kolejnymi skanami w pierwszym przejściu. Zaobserwowano segregację metaloidów w okolicy pęknięć. Próbki stopu I charakteryzowały się wysoką wytrzymałością na ściskanie wynoszącą 1298 ± 11 MPa i zerową plastycznością. Wytrzymałość na ściskanie próbek stopu II wynosiła 142 ± 22 MPa. Uzyskane wyniki sugerują, że konieczne jest dalsze rozwijanie strategii skanowania oraz prowadzenie badań nad wpływem składników stopowych.

W ostatnich latach modyfikacja biodegradowalnych poliesterów alifatycznych za pomocą bioaktywnych ceramik i substancji czynnych pochodzenia roślinnego zdobyła dużą uwagę w zastosowaniach biomedycznych. Zapewniają one znaczną poprawę biologicznej funkcjonalności syntetycznych polimerów. Jednak równocześnie wpływają na wiele właściwości fizykochemicznych. W tej pracy po raz pierwszy oceniono wpływ wprowadzenia polifenoli (PPh) wyodrębnionych z szałwii oraz cząsteczek bioaktywnego szkła otrzymywanego metodą sol-gel, zarówno samodzielnie, jak i w kombinacji, do poli(ε-kaprolaktonu) (PCL) i poli(kwasu mlekowego-kwasu glikolowego) (PLGA). Nasze wyniki podkreślają ważność uwzględniania wpływu powszechnie stosowanych modyfikatorów polimerowych na jedną z najważniejszych właściwości biomateriałów stosowanych w inżynierii tkankowej i dostarczaniu leków - degradację.

Stopy magnezu (Mg) stały się potencjalnym materiałem do stosowania w implantach ortopedycznych ze względu na brak konieczności usuwania implantu, biokompatybilność i integralność mechaniczną do momentu zagojenia złamania. W ramach badania przeprowadzono analizę degradacji in vitro i in vivo śruby do mocowania z Mg o składzie Mg-0,45Zn-0,45Ca (ZX00, w mas.%). Wyniki z badań in vivo wykazały, że stop ZX00 wspomaga gojenie kości i tworzenie nowej tkanki kostnej w bezpośrednim kontakcie z produktami korozyjnymi. Ponadto zaobserwowano tę samą kompozycję chemiczną produktów korozyjnych zarówno w badaniach in vitro, jak i in vivo; jednak rozkład pierwiastków i grubość różniły się w zależności od lokalizacji implantu. Nasze wyniki sugerują,  że stop ZX00 jest odpowiednią stopem magnezowym do stosowania w czasowych implantach kostnych, a  odporność na korozję zależała od mikrostruktury.

Ze względu na zaburzenia w mikrośrodowisku pH, utrzymujące się zapalenie i niekompletną funkcjonalność strukturalną zrostu chrząstki-kostnej, naprawa defektów chrząstki stała się poważnym problemem. Dlatego obiecującym podejściem do leczenia defektów chrząstki jest stworzenie wielofunkcyjnej sztucznej chrząstki zdolnej do stabilizacji pH w mikrośrodowisku, redukcji zapalenia i promowania utrzymania integralności strukturalnej w stawie. W tym celu stworzono sztuczną chrząstkę (M-APUs) składającą się z poliuretanu na bazie aminokwasów i zmodyfikowanego chitozanu. Sztuczna chrząstka została zweryfikowana na modelu zwierzęcym, a wyniki pokazały, że M-APUs mogą zapobiec pogorszeniu się chrząstki stawowej i wspomagać jej naprawę. Ponadto histologiczny wynik ICRS naprawionej chrząstki wzrósł znacząco, a integralność struktury i funkcjonalność stawu zostały znacznie poprawione.